Een paar jaar achter elkaar heb ik geen probleem, niemand doet lastig, mijn handen blijven schoon en mijn armen onbekrast, de vingers netjes, en ‘as ôf de duvel dûr mêt spult, ineens geet ût mis’, gewoon fout dus!
Het begon toen iemand me vroeg of ik het aan zou durven zijn schatje zonder handschoenen aan te pakken. . . en daar gaat ie dan.
Vanaf dat moment zet de eerste zijn nagels en tanden in me en zie ik eruit alsof ik een onkruidtuin beheer.
Waar ik het over heb?
Over mijn praktijk voor kleine huisdieren, welzeker!
Die eerste meneer wilde graag dat ik zijn kat de jaarlijkse prikken gaf. Zijn vorige dierenarts vond het nodig zijn voet op de kop van het lievelingetje te plaatsen, na hem eerst in de hoek van de spreekkamer te hebben getr.. sorry gedreven, trok hem daarna aan de staart omhoog en gaf hem zijn prikje!
Dat zag ie niet meer zitten.. .zijn kat was daarna dagenlang van de kook!
Je kunt dan op de voorzichtige toer gaan, maar zo’n katje kun dus je écht niet meer zonder handschoenen aanpakken.
Het is uiteindelijk met veel engelengeduld gelukt – samen met mijn assistente – maar als afscheid kreeg ik nog wél een paar rammen in mijn hand toen ik het deurtje van zijn mandje wilde dichtdoen.
Daarna een papegaai die het topje van mijn vinger mee naar huis wilde nemen, een hamster die hetzelfde had bedacht, een Duitse Herder die de onderkant van diezelfde vinger als ‘chewing gum’ behandeld heeft en geproefd; nog een kat die de andere hand uitprobeert, een parkiet – ja u raadt het – die weer het topje van de bewuste vinger heen en weer probeert te bewegen, etc.
Daarna bleef dat nog zo’n dagje doorgaan, maar gelukkig ging ik er toen een weekje tussenuit, zodat een en ander kon herstellen… jaja dus nu weer zonder de hàndschoon’n an!