DIERENARTS een mooi vak…

Wanneer weet iemand wat ie wil worden en of je daar dan ook geschikt voor bent?? Het komt maar al te vaak voor dat een studie of vak gekozen wordt en dat achteraf blijkt dat een en ander nogal tegenvalt.
Hoe ontstaat zo’n keuze? Door iets in je jeugd of door invloeden van buitenaf?
Ik weet nog dat ik als klein kereltje van een jaar of 7 bij de plaatselijke veearts aanbelde tussen de middag en vroeg of hij wist wat ik met het suffe, door hitte bevangen vogeltje aan moest dat ik gevonden had.
‘Niets meer’, zei de bruut, terwijl ie het diertje in zijn hand voor mijn neus fijnkneep. …
Dát was het moment dat míjn beslissing viel. Ik zou dierenarts worden en het hééél anders aanpakken. Vaak heb ik gevraagd eens mee te mogen de praktijk in, maar ook dat was teveel van het goede.
En dat doen wij dus ook heeeeel anders. We laten kinderen die dat willen meekijken tijdens een operatie of spreekuur en proberen ze zoveel mogelijk uit te leggen wat we aan het doen zijn. Vaak komen ze dan ook bij ons wanneer ze een spreekbeurt moeten houden en stellen we materiaal beschikbaar.
Het mooie van ons vak is dat er veel mogelijkheden zijn na de zeer uitgebreide studie Diergeneeskunde in Utrecht. (zie ook www.dierenartsonline.nl rubriek ‘Dierenartsenpraktijk’) Je kunt kiezen voor de praktijk met al zijn mogelijkheden: kleine huisdieren, paarden, koeien, kippen en varkens etc. of je gaat voor de exoten en de dierentuinen, maar ook is er een andere kant: de industrie heeft dierenartsen nodig, de wetenschap en het onderwijs.  Dus voor ieders smaak is er wel wat, máárrr… je moet als basis de liefde voor de dieren hebben en natuurlijk hoort daar de eigenaar als belangrijk persoon bij, dus ook daar moet je mee door de bocht kunnen.
Wat zei Poortman ook alweer: ‘Ut is een mooi vak, een donders mooi vak…!’