door Herman Aa
www.dierenadviesonline.nl
Inleiding
Oorontstekingen komen veel voor bij hond en kat. De dieren schudden met hun kop, krabben aan hun oor en piepen soms van de pijn. De uitwendige gehoorgang kan vies en rood zijn maar ook het oor zelf (de inwendige gehoorgang) is meestal vies, rood, warm en stinkt vaak.
In de meeste gevallen is er dus sprake van een ontsteking van de gehoorgang. Af en toe zien we bij onze huisdieren middenoorontstekingen.
Het risico van het vele schudden en krabben is een bloedoor. U ziet een enorme zwelling van de oorschelp, die door de dierenarts behandeld of geopereerd moet worden 10 dagen na het ontstaan; dit in verband met de periode van genezing van het bloedvat in de oorschelp.
Wordt dit oor niet op de juiste wijze behandeld, dan ontstaat een zeer pijnlijk schrompeloor.
Alle honden en kattenrassen kunnen een oorontsteking krijgen. Bij honden is het wel zo dat bepaalde rassen hier meer last van hebben dan andere. Voorbeelden zijn Cocker Spaniëls, Duitse Herders en Golden Retrievers.
Oorzaken
Bij honden en katten, die veel buiten komen, is de oormijt een belangrijke oorzaak voor oorontstekingen. Het zijn kleine witte spinachtige insecten die leven van oorsmeer. Ze veroorzaken jeuk en zijn zo klein dat ze met het blote oog moeilijk zijn waar te nemen. Ze kunnen ook hevige jeuk aan kop en hals veroorzaken, die soms zelfs na bestrijding van de mijten nog enkele weken aanhoudt.
Hiernaast zijn verschillende soorten bacteriën en gisten die ook graag in de gehoorgang leven en daar voor problemen zorgen (warm, vochtig en voedsel)
Diagnose
Een oorontsteking laat zich eenvoudig vaststellen. Het dier flappert met zijn oren of krabt eraan en piept soms van de pijn en heeft dan vaak ook zijn kop scheef. De binnenkant van de oorschelp is rood en vies. Bovendien kan het zeer onaangenaam ruiken en het oor kan ‘lopen’.
Bij een middenoorontsteking kan het evenwichtsorgaan aangetast worden; dan zijn de klachten ernstiger.
Het dier loopt vaker met de kop scheef en kan evenwichtsstoornissen krijgen en loopt dan vaak kringetjes of valt zelfs om.
Bij ieder dier met een oorontsteking is goed onderzoek van belang. De dierenarts zal moeten kijken of er sprake is van een besmetting met oormijt en/of een infectie door bacteriën en/of schimmels van de gehoorgang of dat er iets anders aan de hand is. Soms is aanvullend onderzoek nodig. Hierbij kunnen we denken aan een uitstrijkje of een kweek van het oorsmeer, maar ook aan röntgenfoto’s van de schedel.
Behandeling
Bij een oormijtinfectie kunt u met oorzalf met een insecticide erin, goede resultaten boeken.
Bij infecties met bacteriën of gisten zijn antibiotica of antischimmel-houdende zalven nodig.
Is de gehoorgang erg vies, dan spoelen we eerst – onder een lichte verdoving – de oren uit.
Eventueel kunnen we bij dieren die veel last hebben pijnstillers of jeukonderdrukkende tabletten meegeven om de pijn en de jeuk te verlichten.
Bi.j een middenoorontsteking is een (langdurige) behandeling met antibiotica noodzakelijk.
Dieren met steeds terugkerende of chronische ontstekingen kunnen een dichtgewoekerde gehoorgang krijgen.
Op gezwellen en vreemde voorwerpen moet gecontroleerd worden, want door zo’n afsluiting of een beschadiging van het trommelvlies kunnen ze meer of minder doof zijn.
Deze woekeringen zijn operatief te verwijderen. Daarbij leggen we een gedeelte van de uitwendige gehoorgang open om ruimte te krijgen waardoor er ook meer ventilatie in het oor komt, zodat de ontstekingen drastisch verminderen.
Deze operatie (vlgs.Zepp) passen we ook toe bij chronische oorontstekingen.
De gehele gehoorgang verwijderen we alleen in uiterste noodzaak als laatste redmiddel bij hopeloze gevallen.
De hond wordt dan helaas doof.
Zalven
In de meeste gevallen zullen moet u de oren van uw dier met zalf behandelen.
Dit gaat als volgt: zorg dat een klein beetje zalf aan de buitenkant van het tuitje van de tube zit. Dit vergemakkelijkt het inbrengen.
Het is belangrijk om de zalf in de gehoorgang zelf aan te brengen, zo diep mogelijk, dit betekent dat u het oor iets omhoog aantrekt, dan het tuitje (voor de helft bij de kat en bij een grote hond helemaal) in het oor steekt en dan het oor samen met de tube iets laat zakken.
Knijp dan een beetje zalf uit de tube. Masseer niet te veel, de zalf verspreidt zich zelf wel door de warmte en beweging. Masseren drukt de zalf ook weer naar buiten.
In de diepte zit het probleem. Maak indien nodig met een wattenprop de oorschelp schoon (geen wattenstaafjes!!).
Deze behandeling moet, tenzij anders voorgeschreven, dagelijks herhaald worden. Na 1 week kunt u terugkomen voor controle.
Samenvatting
Vermoedt u bij uw dier een (midden)oorontsteking laat dan snel hem/haar onderzoeken. Het is een pijnlijke kwaal en de problemen kunnen soms ernstiger zijn dan u denkt.
Succes!!
