“Manuele expulsie van blaasstenen.”
Casus:
E.K., poes, ster., 6 jaar,
Historie: nu plots last van cystitis.
Komt voor, nietwaar?
Nog heel geruststellend verteld, dat het meestal al na een dag of drie al weer helemaal beter is, maar dat je de kuur wel goed moet afmaken.
Na 2 weken kwamen ze vragen of het normaal was, dat er nog bloed bij de urine zat. NEE, DUS!
Kuurtje aangepast (van amox naar baytril), maar al aangegeven, dat dit meestal niet op deze manier gaat en dat ze alvast rekening moeten houden met blaasgruis.
Nogmaals dringend om urine gevraagd, konden ze eerst namelijk niet opvangen; en ik had maar een klein beetje “van tafel” kunnen opnemen.
En inderdaad, na u.o. met sediment: kristallen zichtbaar; niet eens zo veel, maar genoeg voor een blaasdieetadvies.
Na twee weken kwamen ze vragen of het normaal was, dat er met een 2e kuur en een blaasdieet nog bloed bij de urine ziet.
NEE DUS!
Advies: fotootje.
Fotootje: met contrast: één heel naar, mooi, lelijk, blaassteentje.
Nou ga ik, als ik blaassteen hoor alvast mijn scalpelmessen slijpen, want dat wordt altijd snijden; ervaring genoeg mee!
Maar nou hoorde ik van collega Thijs How, specialist chirurgie en orthopedie te D.H., dat er tijdens vorige Voorjaarsdagen, waar ik – geloof ik – behalve om
dierenartsonline.nl te komen promoten, alleen maar ben heb staan zuipen op de borrel, een Amerikaan gesproken heeft over de kattengeneeskunde.
En die collega had het over
het “oppompen” van de blaas, de kat rechtop houden en dan zo hard in die blaas knijpen (” “) dat de urine eruit spuit, met medeneming
van de stenen.
En dat “het je zal verbazen hoe groot de stenen zijn die je er zo nog uit kan krijgen”, op deze manier.
BON! Zo gezegd, zo gedaan.
Katje onder de Zoletil (niet te weinig, lekker slap dus), nog een beetje Buscopan gegeven en de katheter ingebracht met een beetje extra glijmiddel.
En dan maar vullen met de 10 ml. spuit met fysiologische.
(In een normale blaas kan je fluitend 60- 70 ml. kwijt.)
Na de derde spuit voelde ik echter nog niet echt blaas, dus er gelijk nòg maar 3 x 10 ml. ingeperst.
Bleek dat alles langs de katheter weer naar buiten liep, tussen kat & tafel: ruime urethra dus!
Dat gaf de burger aan de andere kant ook wel meer moed.
Aangezien ik helaas de visualisatie van deze methode niet voor me had, dacht ik:
“maar eerst die blaas vol, vóórdat ik ga persen”.
En dàt wilde dus maar steeds niet lukken.
Ik wilde uiteindelijk al opbreken, om te gaan snijden en trok de katheter er maar uit.
Daarbij maakte ik de kat droog en daar, tussen de haren en de plots toch wat bloederiger gewordend urine, vond ik bovenstaande steen.
In het “echt” een soort druiventrosje.
Had dus bij de expulsie wel wat urethrabeschadiging veroorzaakt,
maar dat moet je op de koop toe nemen.
De hele ingreep duurde 5 minuten!
