Mijn zoon de dierenarts

Mijn zoon de dierenarts
Is 16 jaar.
Hoe vaak heb ik eigenlijk een goed gesprek met hem, zat ik me laatst af te vragen.
We praten over van alles, dus over ditjes en datjes, tot er zo’n speciaal moment komt en het gesprek ineens spannend en veelbelovend wordt.
Geloof je in een leven na de dood pap? Zou je bang moeten zijn dat er niets meer is na de dood?
Jij moet zo vaak beslissen over leven en dood bij de dieren, hoe gaat dat bij ons en heb je wel eens iemand dood zien gaan?
Tja mijn jongen, ik kan alleen vertellen hoe mijn ervaringen met mijn vader zijn geweest.
We hebben het altijd heel goed kunnen vinden met elkaar en alles besproken en zijn laatste half jaar hebben we alles nog eens in gedachten beleefd en meegemaakt, zodat hij er vrede mee had toen zijn leven ophield te bestaan. Ook ik had daar vrede mee en zijn geest is nog iedere dag bij me en praat ik met hem.
Ik heb blijkbaar heel goed afscheid van hem kunnen nemen, althans van het aardse en ga gek genoeg nooit naar zijn graf, daar heb ik niets mee.. hij is immers gewoon bij me.
Die grote zoon van me knikt me toe met een glinstering in zijn heerlijke nog zo jonge ogen en het lijkt me dat ie het snapt.
Mijn jongen… dat gaat goed komen met je, jij komt er wel, ook al wil je géén dierenarts worden…..