Niet Opoe’s schuld door Bernaards

Ze runden samen een rundveebedrijf en de landbouworganisatie stelde een bedrijfsvervanger ter beschikking.
Jan had met hem enkele dagen voor vertrek alle werkzaamheden goed doorgesproken.
De bedrijfsvervanger leek een bedachtzame, maar niet al te spraakzame man.
Jan’s vrouw kon het goed uitdrukken: "Hij praat je de oren niet van de kop!"
Maar Jan had zo zijn bedenkingen, ondanks dat alle papieren in orde waren, de aanbeveling goed en de organisatie stond erachter. Maar toch… er bleef enige twijfel, dus ook het vakantie-adres en de telefoonnummers werden achtergelaten, waarbij duidelijk werd gemaakt niet voor ieder akkefietje te bellen….
Bij vertrek was Jan er wat geruster op. De sobere maar secure handelswijze van de vervanger had hem wat meer vertrouwen gegeven en ze waren met een gerust hart vertrokken.
De vakantie vloog voorbij, de zorgen vielen van hen af en ze kwamen los van het drukke dagelijkse leven.
De 7e dag van de vakantie werd Jan aan de telefoon geroepen: "Holland" had de ‘Inhaber’ gezegd.
Jan verwonderde zich wat er zou zijn, alles was toch goed geregeld. Bedachtzaam en nieuwsgierig vroeg hij: "Met wie?" en hoorde verbaast de onzekere stem van de bedrijfsleider en vroeg kregelig: "Wat hej?". Langzaam en onzeker vroeg de man of hij een nieuwe steel aan de schop mocht kopen, die was gebroken!!
"Schopstelle kapot? Bel ie daarveur op?! Hoezo kapot?" Even was het stil en onzeker kwam het eruit:
"Ja, ik heb de hond begraven en toen ging de steel kapot." Het ongerijmde van de situatie drong slechts moeizaam tot Jan door: "De hond dood?"
Ja zei de vervanger traag: "De schuur is afgebrand met de hond erin."
Bij Jan sloegen de stoppen door en met overslaande stem: "Hoe kan dat, de schuur af-e-brand?"
"Ja", zei de vervanger "het huis stond in de brand!!"
Jan schreeuwend: "Hoe ken dat noe, het huus in-de-brand, hoe is dat in hemelsnaam meugelijk?"
Het antwoord sloeg Jan van de sokken: "Opoe is dood!!"
Jan snikkend: "Opoe dood?" en diep aangeslagen: "Daar kan het huus toch niet van afbranden man?"
"Nee, maar de kaarsen bij de kist van opoe waren omgevallen!!"
Jan stond lange tijd verwezen in het mondstuk van de telefoon te staren, hoorde een duits klinkende stem en hing op. Toen hij het trieste verhaal aan zijn vrouw vertelde zei deze huilend en snikkend:
"Het ..is…neet..Opoe’s…schuld, zie ..was…altied…hééél…veurzichtig…veural met..brandende..keersen!! "