PRATEN, REKENEN EN LUISTEREN

Vanochtend zag ik Anja onze buurvrouw in het park op haar vriendelijke en sportieve manier omgaan met haar Lassiehonden.
Speels, maar ogenblikkelijk voldeden ze aan iedere subtiel gegeven opdracht.
Een positieve benadering voelt een dier blijkbaar direct aan. Er zijn kynologen die beweren dat honden een beeld dat je in gedachten hebt kunnen opnemen. Algemeen wordt aangenomen dat vooral bange mensen worden aangevallen. Iemand die geen bedreiging naar een dier uitstraalt zal – uitzonderingen daargelaten – nooit worden aangevallen.
De intelligentie van sommige dieren grenst aan het wonderbaarlijke, sommigen lijken woorden en gezegden letterlijk te begrijpen; ze hebben vooral een goed geheugen voor gebaar en klank en kunnen veel afleiden aan de houding van baas of bazin.
Zo reageerde het rekenende wonderpaard uit het circus op prikkels van zijn trainer.
Een mooie anekdote:
Op een dag kwamen een aantal journalisten vragen of het waar was dat de ganzen van mijn buurman konden praten.  Ik zei hen dat zelf maar te gaan vragen.
En op die vraag van de naar sensatie beluste journalisten aan mijn in de ziektewet lopende buurman zei die:
“Kom maar mee, dan kun je jezelf ervan overtuigen”.
Bij het ganzehok aangekomen vroeg hij de journalisten buiten zicht te blijven en voegde er terloops aan toe dat hij de ganzen een vraag zou stellen.
Er volgde een flink aantal verbaasde blikken vol ongeloof.
Nadrukkelijk maande hij hen muisstil te zijn en gespannen keken de nieuwsgaarders toe.
Na een aantal doodstille momenten fluisterde hij: “Nu zal het gebeuren!” en riep luid naar de ganzen:
“Wie betaalt mijn ziekengeld?”  “Gak, gak, gak!!” riepen de ganzen….
Nog een opmerkelijk verhaal vertelde me de zus van Poortman, Erna:
Dagelijks na haar werk laat ze de hond uit en loopt met hem een vaste route.
De hond – speels vooruit rennend – weet precies de weg.
Tijdens het dagelijkse rondje keken een stel passerende fietsers naar de mooie hond van Erna – of zoals menigeen in het dorp beweert – naar de mooie Erna!! Wat goed mogelijk is, want ze is het aankijken meer dan waard.
Op een driesprong staat de hond stil en kijkt om zich heen en Erna roept: “Rechtsaf!!”
De hond aarzelt geen moment en gaat het rechterpad op. De fietsers verbaasd achterlatend, die afstappen en willen weten hoe dát mogelijk is. Erna – gevat als altijd – zegt dat dat nog niet alles is en dat hij ook kan lezen en om haar woorden kracht bij te zetten roept ze hen nog toe, al wegwandelend:
“Dat is gold-eerlûk-woar!!”