Wat me opvalt is dat de veel mensen niet tot slecht met elkaar door de bocht kunnen.
Maar ‘ze kunt ok niet zónder mekare’ en ‘dat kump deur jaloerserigeid en achterklap’ volgens Poortman!!
Bij de dieren is het anders, die geven duidelijk aan tot hoever een andere soortgenoot kan gaan en zo wordt snel een duidelijke rangorde ingesteld.
Maar hoe komt het dan dat wij als mensen vaak zo moeizaam met elkaar omgaan? Collega’s, concurrenten, medewerkers. Zowel privé als zakelijk kunnen we goed lastig tegen en over elkaar doen.
Overigens slaan we ook wereldwijd graag elkaars koppen in!!
Moet dat zo door blijven gaan?
Poortman: ‘Tja ie hebt mooi lull’n. Ok beeste lost dat op deurdat ze mekare opvrêt, kiek maar us in de natuur of gewoon bie eeen katte en een moes!!!!’
Jaja, dat is ook wel moeilijk vergelijken maar wie weet komt het doordat we kunnen praten en niet te vergeten schrijven en komt daar al die ellende van.
De een vat het zo op, de ander zus en dan heb je de poppen aan het dansen.
In een goed huwelijk wordt niet teveel gekletst en heen en weer geschreven, dus misschien zit het hem dáár in.
‘Hoe zit dat dan bij jou Poortman?’
‘Oh ik hebbe ûn zogenaamd sprookjeshuwelijk, zoas ze dat neumt’
‘Ik gao iederen âvund met die hekse noar bedde!
